Simone rondde in 1991 de lerarenopleiding d’Wittte leli’ af.

Na een aantal jaren les te hebben lesgegeven op middelbare scholen, is zij in 1999 een eigen decoratieschilderbedrijf begonnen, De Serafijn.

Zij specialiseerde zich in hout -en marmer imitaties en trompe lóeils, en reisde enkele jaren door Europa van de ene boeiende schilderopdracht na de andere.

Het is gedurende deze periode dat Simone oog begon te krijgen voor de grote verschillen tussen de rijke opdrachtgevers en de handwerklieden die zij leerde kennen, mensen die van de hand in de tand leefden, en weinig tot geen sociale zekerheden kenden.

Ook maakte ze zich zorgen over de toenemende seggregatie en de steeds groter wordende kloof tussen verschillende culturen.

Terug in Nederland besloot zij om haar creativiteit in te zetten om mensen te emanciperen, en de kloof tussen verschillende bevolkingsgroepen minder groot te maken. Ze startte een aantal succesvolle projecten, waaronder ’Vuilnisbakken vertellen Verhalen”, was mede oprichter van het Samen Indische Buurtfestival, gaf vorm aan het levend schaakbord van de Schaakschool, en richtte in 2009 samen met Stichting ACCU Stichting IBIB op, als paraplu voor sociaal-creatieve projecten in de Indische buurt in Amsterdam.

Haar project ’Het Geheim van Tante Gerritje” begon in 2009 in broedplaats de Purperreiger en realiseerde in 2012 een doorstart, met een nieuw en eigen bestuur, op de Valentijnkade in Amsterdam Oost. In 2013 won zij, samen met Stichting MOI en partner Eigen Haard, de Europese ERHAN- award voor haar kunstproject op het Djakartaterras.

In 2016 is Simone zich, naast haar sociaal betrokken werk,gaan specialiseren in keramische kunst. Je kan  Simone volgen op haar instagram account.